Weekends full of party’s and trips!

Na 2 dagen les vertrokken we op dinsdag naar Keralla. Dit is een streek in het zuiden van India wat bekend staat om zijn Backwaters en het vele visfood. Helaas vertrokken we maar met z’n 4e, want Eva (een van de Duitse meiden) was goed ziek. We hadden op dinsdag tot half 6 les en ik moest daarna nog m’n Sari ophalen bij de tailor, boodschappen doen, dingen uitprinten, m’n tas inpakken, douchen en eten. Om kwart over 8 zouden we vertrekken. Maar zoals jullie kunnen lezen, verliep dit iets anders en vertrokken we een kwartier later dan gepland. Met de Autoriksja (Oftewel tuktuk of Auto met een Enschedese o) vertrokken we naar het busstation. Al een beetje gestrest zaten we om ons heen te kijken aangezien we niet precies wisten waar het was. Uit het niets stopte onze chauffeur bij iets wat verre van een busstation was. Hij zei dat het hier was, maar wij zagen geen busstation… Vervolgens vertelde hij ons dat hier geen busstation is en dat hij ook niet weet waar dat busstation is. Half in paniek begonnen we rond te vragen en kwamen we erachter dat verder in de straat het busstation was. We waren ruim op tijd, want de bus was natuurlijk Indisch laat.

De bus was echt superluxe; stoelen die helemaal naar achter konden, airco en zelfs een eigen tv-scherm! Ik heb dan ook heerlijk geslapen. Helaas liep de bus nog meer vertraging op, waardoor we uiteindelijk 2 uur later aankwamen in Kochin (stadje in Keralla). Normaal maakt ons dit niet zoveel uit, maar nu waren we op weg naar een bruiloft. En die begon al over 30 minuten. We reden snel naar een hotel, waar we ons in 15 minuten hebben omgekleed en een soort van opgefrist. Dit was de eerste keer dat ik zelf m’n Sari drapeerde en ik moet zeggen dat ik er vrij tevreden over was. Al helemaal in dat tijdsbestek. Ik stapte samen met 2 Indische vrouwen in de Auto en was precies op tijd voor de bruiloft. De 2de auto
waar de andere meiden mee zouden worden vervoerd kwam echter niet en zij miste daarom helaas de ceremonie.

De officiële ceremonie bij een Zuid- Indische bruiloft duurt namelijk maar 10 minuten. En deze begint altijd op tijd en op een rond getal, anders brengt het ongeluk. Tijdens de ceremonie lopen de bruid en bruidegom 3 rondjes om een soort van wierook, bloemen standbeeld en zeggen bepaalde dingen, hierna zijn ze officieel getrouwd. Vervolgens geven alle oudere mensen de bruid en bruidegom melk met bananen om ze geluk te wensen. Nadat dit is afgelopen kan iedereen langskomen om ze te feliciteren en met ze op de foto te gaan.

Nadat wij het gelukkige paar hadden gefeliciteerd konden we eindelijk eten. De laatste keer dat we hadden gegeten was in Bangalore en het was ondertussen al 13:00u. Op rijen lange tafels lagen grote bananenbladeren. Hierop lagen allemaal verschillende drapjes en zodra je ging zitten kreeg je ook een berg met rijst. Er was geen bestek, dus in onze mooie Saris gingen wij voor het eerst proberen om rijst met onze handen te eten. Op zich ging het best goed, je gooit gewoon een van de drapjes door de rijst en roert het. Vervolgens maak je een bal en probeer je dit op een zo charmant mogelijke manier in je mond te stoppen. Tot het rollen van de bal ging het erg goed, het charmant in m’n mond stoppen verliep echter wat minder soepel. Ondanks dat is mijn Sari nog helemaal vlekvrij!

Na het eten was het tijdstip aangebroken dat de bruid en bruidegom samen wegrijden. Dit is het belangrijkste gedeelte en was ook erg emotioneel. Je zag de bruid eerst afscheid nemen van haar ouders en er werden ook wat tranen gelaten. Vervolgens stapte ze in een auto en reden ze weg.

Om deze ceremonie heen zijn nog wat andere evenementen geplaatst. Zo is de dag ervoor een groot feest. De vrouwen en mannen feesten echter apart van elkaar. En ‘s ochtends was het stel al bij de tempel geweest. Hier geeft de bruidegom de bruid een gouden ketting en een gouden ring. Op woensdagavond is nog een kleine ceremonie met alleen de familie van het stel.

Na de bruiloft gingen we terug naar het hotel en kleedde we ons weer om in gewone kleren. Dit was een verademing, want lopen in zo’n Sari is niet heel makkelijk en het was ook een stuk warmer dan ik dacht. Het hotel was geboekt door de familie en was alleen zodat we ons konden omkleden. Dus nadat we waren omgekleed gingen we door naar de homestay die we hadden geboekt. Na wat te hebben gerust gingen we naar een traditionele Indische dans. Het was alleen niet echt een dans maar meer een toneelstuk met gezichtsuitdrukkingen, handgebaren en afschuwelijke muziek. Onze conclusie was dat het erg interessant was, maar dat 1,5uur meer dan zat was.

Hierna gingen we lekker eten bij een van de vele visrestaurants. Het hele
restaurant zat vol met toeristen en ook op straat waren we al vele toeristen tegengekomen. Dit is voor het eerst dat we zoveel blanken mensen tegelijk zien sinds we in India zijn. In Bangalore zien we namelijk nauwelijks blanken en als ik er een zie dan zeg ik altijd enthousiast tegen degene naast me: Kijk een blanke! Waar zou die vandaan komen…. Heel erg, ik lijk net een Indiër, maar ik zie gewoon bijna nooit blanke mensen hier (nouja behalve ons 5 dan).

De volgende dag werd ik wakker en voelde ik me verre van goed; slikken, hoesten, praten, eten en m’n oren deden pijn. Maar het was de laatste dag hier, dus ging ik met de meiden op pad. Na wat geshopt te hebben keken we bij de Chinese visnetten. Een van de visnetgroepmannen liet ons op hun visnetplatvorm, waar wij de visnetten omhoog mochten halen en konden kijken hoe zij de vissen eruit haalden. Vervolgens liepen we naar het strand en maakte we met een auto een tour langs allemaal gebouwen. Dit stelde niet zoveel voor, want het waren voornamelijk tempels waar we niet in mochten. Op gegeven moment was ik zo moe dat ik terug naar het hotel ging om vroeg het bed in te duiken.

De volgende ochtend werd ik zo beroerd wakker, zelfs ademen deed pijn. Op dat moment dacht ik, ik ga terug naar Bangalore. Maar na een ontbijtje ging het een stuk beter, dus besloot ik om toch mee te gaan naar het volgende plaatsje, genaamd: Allepey. We reisden met een lokale bus, wat nog een hele onderneming was. Want we moesten op een bepaalde plek overstappen, maar in Keralla is niks in onze letters geschreven. Gelukkig wees de conducteur van de eerste bus ons welke bus we moesten hebben. Zodra die aankwam renden allemaal mannen richting de bus, iedereen duwde om zo snel mogelijk de bus in te kunnen voor een zit plek. Een beetje beduusd rende wij half mee en probeerde we zo snel mogelijk binnen te komen met onze grote tassen. Uiteindelijk hadden we allemaal een plek bemachtigd en reden we verder.

Ik zal trouwens een kleine beschrijving van de bus geven zodat jullie weten wat ik bedoel met een lokale bus. Het ziet er namelijk wat anders uit dan de bussen in Nederland. De deur zit vast met een touwtje, ipv airco staan alle ramen (heb geen raam gezien) open, je ziet een gat in de vloer en de buschauffeur stoel staat op een baksteen. In totaal koste ons deze busrit van 2 uur maar 90 cent. Wat een prima prijs is voor deze ervaring.

In Allepey had een klasgenoot een huisboot voor ons geboekt. We hadden een eigen boot, waarmee we rondvaarden in de backwaters en waar we ‘s avonds ook op sliepen. Ook werd er heerlijk voor ons gekookt. Ik heb op die boot vooral veel gezeten en heeeeel veeel geslapen, want ik voelde me nog steeds niet goed.

De volgende dag hebben we wat rondgelopen, maar hebben we vooral bij veel verschillende restaurants gezeten om te schuilen voor de regen. Elk uur kwam namelijk een regenbui langs waar je u tegen zegt. ‘s Avonds reden we weer met de bus richting Bangalore. Deze bus was een stuk minder luxe; geen airco, er was een tv met de slechtste bollywoodfilm ooit op en niet echt comfortabele stoelen. Maar we kwamen weer veilig en wel aan in Bangalore.

Afgelopen weekend was voor het eerst dat ik een heerlijk rustig weekend
had in Bangalore. Ik had het zo gepland dat ik al m’n grote schoolwerk opdrachten voor het weekend afhad zodat ik kon relaxen. Op zaterdag was Svea’s verjaardag, dus hadden we gepland om op vrijdag te gaan stappen met een grote groep meiden van de klas. Na 2 minuten in de club te staan kwamen we aan de praat met een tweeling die ook hun verjaardag vierde. Zij hadden hun eigen VIPruimte (vrienden van de eigenaar van de club) met hun eigen bar. We werden allemaal uitgenodigd en konden dus de hele avond gratis drinken. Omdat om 1 uur alles sluit hadden we nog een afterparty bij een van de meiden van m’n klas. Al bij al een zeer geslaagde avond en verjaardagsfeest. De volgende dag hebben we lekker uitgeslapen, taart gegeten en zijn nog bij een Italiaan uit eten geweest. Op zondag hadden een aantal klasgenoten voor ons gekookt in Indisch en de volgende keer zullen wij Nederlands/Duits voor hen koken. Ik zal jullie de volgende keer ook wat meer over het Indische eten vertellen!

Dit weekend zal vooral in het teken staan van leren, want heb maandag en dinsdag m’n eerste tentamens en heb ook vrij veel opdrachten in te leveren aankomende 2 weken. Ben heel benieuwd wat voor vragen ze zullen stellen en hoe moeilijk de tentamens zullen zijn. Dus de komende 2 weken is het vooral bikkelen en aan de studie, maar daarna heb ik eindelijk vakantie. Voor de eerste week hebben we een tour naar het noorden geboekt en de 2e week komt m’n zus en Richard. Dus dat is iets moois om naar toe te leven!
Liefs uit India