Aardbevingen, tsunami’s en groene pannenkoeken: We

Met de tour naar de bromo vulkaan hadden we ook het hele vervoer richting Lovina geregeld! We kregen echter op het laatste moment wat geld in ons hand gedrukt om vanaf de boot een minivan richting lovina te nemen. Na een lange bus en boottocht kwamen we dan eindelijk aan in Bali! Het eiland waar ik vorig jaar een beetje verliefd op ben geworden en de reden waardoor jullie me nu 5 maanden moeten missen! De bubbel van het fantastische Bali spatte al meteen uit elkaar toen we erachter kwamen dat we waren opgelicht. Doordat de bus een uur vertraging had gehad reden er geen minivans meer richting lovina. Er zat niets anders op dan een auto met chauffeur te huren. Hierdoor stegen de prijzen wel aanzienlijk en was het geld dat we hadden gehad dus niet genoeg. Gelukkig waren we niet de enige met dit probleem. Dus deelde we de auto met 2 Duitse meisjes, waardoor de kosten uiteindelijk nog aardig meevielen. Eenmaal aangekomen in Lovina zijn we meteen naar bed gegaan.
De volgende ochtend kwamen we erachter dat het hotel eruit zag alsof het in een tropisch oerwoud stond. Ook hadden we een enorm zwembad, dus erg slecht zijn we niet terechtgekomen. We vonden dat we vandaag wel een relax dagje hadden verdiend. Dus hebben we niet meer gedaan dan het stadje en het zwarte strand bekijken. Al lopend zagen we een aantal restaurants waar we bitterballen, kroketten en ballen gehakt konden kopen. Maar wij als echte toeristen lieten ons niet verleiden en hielden het bij loempia’s!
De volgende dag hebben we een scooter gehuurd en zijn we op weg gegaan naar de Gigit watervallen. Al snel kwamen we erachter dat er niet meer dan twee borden waren die de weg wezen. Dus op goed geluk en natuurlijk en met ons geweldige richtinggevoel gingen we verder op onze zoektocht. Na een aantal rondjes en het al half te hebben opgegeven zagen we opeens een bord met parking place Gigit Waterfalls! We found it!
Er zouden die dag ook allemaal ceremonies zijn in de stad vanwege de volle maan. Overal zagen we mensen in traditionele kleding. Het leek ons erg leuk om te zien, maar konden de ceremonies uiteindelijk niet vinden. Dus besloten we om terug te gaan naar het hotel om eens lekker bij het zwembad te hangen!
Vandaag moesten we vroeg het bed uit, want we gingen dolfijnen spotten! Vol spanning zaten we in een houten bootje de horizon af te zoeken! Al snel had ik er een in het vizier! In het begin waren we bijna de enige boot, maar al snel kwamen er meer en meer. Het was een soort sport om als eerst de dolfijnen te zien en er dan zo snel mogelijk heen te racen. Gelukkig was ons mannetje erg relaxed en ging z’n eigen gangetje. Hierdoor kwamen er opeens meerdere dolfijnen om ons bootje heen zwemmen! Naast dolfijnen hadden we ook een mooie zonsopkomst te pakken, ze worden beter en beter. Na anderhalf uur uitgewaaid te zijn gingen we weer terug naar ons hotel om onze tassen te pakken. We gingen namelijk alweer op weg richting Ubud! Rond 11.30u kwamen we aan en we hadden binnen 1 minuut (ons record) een kamer gevonden. Ik was hier vorig jaar al geweest dus liet Sanne als persoonlijke gids de beste plekjes van Ubud zien! Eerst gingen we heerlijk lunchen in een restaurant in een tropische tuin. Daarna hebben we de rijstvelden bekeken en zijn we naar het monkeyforrest geweest. Ook hebben we de markt een bezoekje gebracht. Doordat Sanne der charmes in de strijd gooide hebben we hier en daar wat leuke souvenirtjes op de kop kunnen tikken! Al met al een vrij drukke maar leuke dag.
Vandaag was het Pasen, dus we besloten dat we ons mochten trakteren op een groot paasontbijt. Nadat we eerst het gratis ontbijt (groene pannenkoeken en vers fruit) hadden gegeten gingen we opzoek naar een restaurant waar we een gekookt eitje konden eten. Deze konden we uiteindelijk niet vinden, dus hebben we maar een advocadosalade, loempia’s en een chocoladeyoghurtcake besteld. We hadden grootse plannen voor vandaag, maar uiteindelijk hebben we niet al teveel gedaan. Wel zijn we ‘s avonds nog naar de Katjak dans gegaan. Een groep mannen zingt constant het woord katjak in andere ritmes en snelheden. Op deze ritmes vertellen ze al dansend een verhaal.
Na weer een ontbijt met groene pannenkoeken en vers fruit zijn we richting Gili trawanang gegaan! Dit is een klein eilandje naast lombok. Ook hier hadden we alweer binnen een minuut een kamer gevonden, het gaat steeds makkelijker en sneller! De rest van de dag zijn we lekker op het strand gaan liggen. Na nog een tweede dag op het strand zaten Sanne en ik rustig te kaarten. We hadden ongeveer 10 potjes gespeeld (waar ik er 9 van had gewonnen) toen m’n telefoon ging. M’n vader smste me met de vraag of ik nog leefde want er was een aardbeving in Indonesië geweest. Nog geen minuut later kreeg ik ook een telefoontje van m’n moeder. Ik vertelde haar dat ik nog oke was en dat ik er niks van had gemerkt. Maar m’n moeder kwam met vervelender nieuws. Er was namelijk een tsunami op komst. Het angstzweet brak me uit, want het eiland is zo klein dat je er in een klein uurtje omheen kan fietsen. De doorsnede is misschien een kilometer en er was dus ook geen hoge plek waar we heen hadden gekund. Na wat rondvragen(lees uitgelachen geworden door alle lokals omdat we ons er zorgen over maakten) en het internet gecheckt te hebben kwamen we er gelukkig achter dat de tsunami richting Maleisië en Thailand zou gaan. We waren dus niet meer ten dode opgeschreven…. Weer gerustgesteld besloten we maar een hapje te eten en hebben we de rest van de avond met de buren rondgehangen. De volgende dag werden we gelukkig nog steeds levend en droog wakker. We hadden ondertussen een aardig kleurtje opgebouwd en vonden het tijd worden om ook eens wat te gaan doen! Dus zijn we met onze buren naar Gili meno gekajaked. Ik heb ook nog gesnorkeld, heb superveel vissen gezien. Grote, kleine, gestreepte, knalblauwe, gekleurde, zwarte, lange dunne etc…
Dit is echter niets met wat Sanne de dag erna allemaal in het water heeft gezien. Sanne ging namelijk een scubaduik doen! Nadat ze in de ochtend wat oefeningen in het zwembad had gedaan ging ze in de middag de zee in! Daar heeft ze tussen de hamerhaaien, schildpadden en tijgervissen gezwommen. Ook heeft ze die slangen gezien wie die heks uit de kleine zeemeermin altijd naast zich had! Ondertussen heb ik wat op het strand gehangen en ben ik maar weer wat gaan snorkelen, maar na deze verhalen stelde dat niet meer zoveel voor. Na nog een dagje op het strand werd het toch tijd om de Gili eilanden te verlaten….
Onze volgende bestemming is Kuta! We verbleven in hetzelfde hotel als waar ik vorig jaar sliep. Heel raar om weer terug te zijn, ik heb zoveel herinneringen aan deze plek. Dus zat constant met m’n hoofd: ooww hier heb ik dit gedaan en hier heb ik dat gedaan. Ik denk dat Sanne ondertussen gek is van al m’n verhalen. Niet dat ze er veel van hoort, want ze is doof aan een oor. Door het duiken heeft Sanne namelijk heel veel last van der oor gekregen. In het begin deed het veel pijn ook kon ze er niks mee horen en kwam er constant water uit. Dus nadat we waren geïnstalleerd zijn we naar de dokter gegaan. De dokter heeft der oor uitgespoten en ook heeft ze een halve medicijnenkast meegekregen. Dit alles moet ervoor zorgen dat haar oor weer normaal is binnen drie dagen, want dan vliegt ze alweer naar huis. Tot nu toe heeft het nog niet al teveel geholpen, want ze is nog steeds doof aan een oor en ik ben ondertussen schoor van het schreeuwen.
‘s avonds hebben we flink gefeest. Ik had zelfs een 2 koppen kleinere Aziaat aan de haak geslagen!
De volgende ochtend werden we allebei een beetje brakjes wakker, maar na een goed ontbijt konden we er weer tegenaan. We wisten alleen niet zo goed wat we nou wilden doen, dus werd het uiteindelijk een zwembad dag die is geëindigd bij de zonsondergang op het strand! Na een goede nachtrust hadden we grootse plannen voor vandaag, maar ook vandaag zijn we niet verder gekomen dan het zwembad…. Vanavond gaan we nog even flink stappen en dan morgen tassen inpakken laatste souvenirs kopen en dan is het toch echt tijd voor afscheid.