The hectic life of Delhi

Daar sta je dan op Schiphol, klaar om te boarden! Na ongeveer anderhalf uur vliegen landde ik in Parijs. Hier moest ik opnieuw inchecken voor mijn vlucht naar Delhi. Dit was nog een aardig gedoe, want eenmaal uitgecheckt zag ik alleen maar Europese vluchten op het bord. De angst sloeg toe dat er verschillende vliegvelden in Parijs zijn voor Europese vluchten en internationale vluchten. Gelukkig was dit niet het geval en heb ik gewapend met een plattegrond de incheckbalie gevonden. Na snel wat te hebben gegeten was het alweer tijd om richting Delhi te vliegen.

In Delhi woont een van mijn vriendinnen van de tijd dat ik in India heb gestudeerd. In de taxi naar haar huis had ik een vertrouwd gevoel om terug te zijn in India, maar ook telkens een ojaa…. Het is hier zo druk, zo hectisch, zo vies etc. Ook zijn er vele vergeten herinneringen weer naar boven komen drijven van mijn tijd in India. Toch is het noorden anders dan het zuiden van India. Wat voor een groot deel terug te vinden is in het eten. Ik heb ondertussen alweer zoveel nieuwe gerechten uitgeprobeerd.

Ik heb in Delhi met meerdere vriendinnen gemeet. Overdag moesten mijn vriendinnen echter werken, dus ben ik de stad alleen gaan verkennen. Op de eerste dag van mijn ontdekkingstocht door de stad ging ik naar chandi chawk. Dit was een grote bazaar achtige area. Lees: megadruk, veel getoeter, ongelooflijk veel kleine winkeltjes en veel indrukken. Hier moest ik toch even aan wennen, dus besloot ik om eerst naar het Red fort te gaan. Hier aangekomen kwamen meerdere riskjamannetjes naar me toe om te vertellen dat het gesloten was en dat ze me wel wat anders konden laten zien. Ik dacht: ja vast, jullie willen gewoon geld. Dus ik ging als een koppige toerist toch kijken of ik niet naar binnen kon. Maar helaas, ze spraken de waarheid.

Dus besloot ik naar de grootste Moskee van India te gaan, hier raakte ik aan de praat met Maarten! Een jongen die al 7 maanden in India was en hoe toevallig, in Schiedam woont! Na de moskee dacht ik de drukte van de markt wel aan te kunnen dus ging ik daar weer heen. Hier kwam ik Maarten nogmaals tegen, dus besloten we om samen rond te lopen en de volgende dag ook samen op te trekken.

De volgende dag zijn we naar Hunamayam tomb gegaan. Dit kostte me wel 500 roepies terwijl een Indiër voor 30 roepies naar binnen mag. Maar het was het geld waard. Op een groot oppervlakte staan meerdere mooie, oude gebouwen waarin 170 mensen in zijn begraven. Heel indrukwekkend! Ook brachten we een bezoekje aan Lodi garden en wilden we daarna naar een andere bazaar. Maar we werden door de Autodriver (auto is in india een tuktuk) verkeerd afgezet, namelijk bij een toeristenwinkel. Na nog wat te hebben rondgewandeld was het alweer tijd om afscheid te nemen. Ik ging terug naar mijn vriendin en de volgende dag naar Dehradun. En Maarten vloog die avond terug naar Nederland.

Ondertussen ben ik alweer drie dagen in Dehradun, waar ik bij een andere vriendin verblijf en de leverancier zit van de sjaals die ik verkoop. Ik zal hier de volgende keer wat meer over vertellen.

Het weer is trouwens een stuk beter dan verwacht, ongeveer 2 dagen voordat ik vertrok is het weer omgeslagen. In plaats van 5 graden zit ik dit verhaal nu in het zonnetje met 20 graden te typen. Love the sun!!!


Groetjes uit Dehradun