Pagodas, tempels en veel busritten!

Ik ben ondertussen 2 maanden onderweg en heb de afgelopen tijd ongelooflijk veel gezien en gedaan waardoor het schrijven van mijn blog er een beetje bij in is geschoten…. Alweer twee weken geleden kwamen we sochtends rond een uur of 4 aan in Bagan. Omdat we toch al wakker waren en we niet konden inchecken besloten we om de zonsopkomst te bekijken. Bagan is een stad met 4400 pagodas en tempels. Bewapend met onze camera’s namen we plaats op een van de pagodas. Hoe lichter het werd hoe meer pagodas verschenen. Heel indrukwekkend en mooi om te zien! De volgende dag huurden we e-bikes om van pagoda naar pagoda te rijden. Mijn e-bike had niet heel veel power, waardoor we berg op soms bijna stilstonden. Maar het was een mooi tempo om lekker relaxed rond te rijden en ondertussen de omgeving te bekijken. Bij de grote tempels waren vaak meerdere toeristen, maar zodra je tussen de kleinere pagoda’s reed, leek het alsof je de enige was in het gebied. En aangezien de e-bikes geen geluid maken hoorde je puur de vogels om je heen. Deze dag was zeker een van de hoogtepunten van Myanmar.

Na Bagan gingen we naar Mrauk u. Dit is een kleine plek, die erg moeilijk te bereiken is. Het is niet altijd mogelijk om er als toerist te komen omdat het dicht bij de gebieden is waar het onrustig is in Myanmar. Ook is de weg ernaartoe niet erg goed onderhouden. Ondanks dat we een zeer luxe bus hadden (zelfs met stewardess!) vlogen we meerdere keren 20 cm door de lucht. De bus reed gelukkig heel rustig door al de bochten, waardoor we in ieder geval niet wagenziek werden. Maar veel slaap kregen we ook niet in de 19 uur durende busrit. Nu vragen jullie je natuurlijk af waarom we zoveel moeite doen om hier te komen… wat is er zo bijzonder aan dit kleine plaatsje? Ten eerste zijn er niet zoveel toeristen (aangezien het zo moeilijk te bereiken is), waardoor het dorpje erg authentiek is. Daarnaast heeft dit plaatsje rond de 350 pagodas. Deze pagodas zijn ouder dan de pagodas in Bagan en persoonlijk vond ik ze ook mooier. De meeste pagodas in Bagan waren van binnen niet zo bijzonder, maar de pagodas in Mrauk u waren vanbinnen beschilderd of ingekerfd en versierd. Vaak was er een lange gang (voelde een beetje alsof je in een kerker rondliep) waarin vele Boeddhabeelden waren geplaatst.

Een andere reden om naar Mrauk u te gaan is omdat er vlak bij meerdere dorpjes zijn met mensen van de Chinstate. Chinstate is nog gesloten voor toeristen, maar de volkeren die er wonen staan bekend om de vrouwen met getatoeëerde gezichten. We boekten een toer met mister Fix it om met de boot naar 6 verschillende dorpen te gaan. Jammer genoeg was deze toer toeristischer dan we dachten. Ondanks dat we maar 10 andere toeristen zagen deze dag, was het duidelijk dat de vrouwen met de tattoos er puur zaten zodat wij ze konden zien en fotograferen. Toch was het interessant om te zien hoe de mensen er leven en van de gids uitleg te krijgen over de tradities. Bij de dorpjes die we bezochten hadden alleen de oude vrouwen de tatoeages omdat de leider 60 jaar geleden de traditie heeft stopgezet. In sommige volkeren in de Chinstate worden de tatoeages wel nog gezet. De vrouwen worden al op een jonge leeftijd (6 a 7 jaar) getatoeëerd. Als ze het niet wilden werden ze vastgebonden aan een boom. Voor het zetten van de tatoeages wordt as gebruikt en vaak duurt het ruim 3 dagen om de tatoeage af te maken. Een erg pijnlijk en lang proces…

Na Mrauk u gingen we weer naar de bewoonde wereld, namelijk naar Mandalay (de twee na grootste stad van Myanmar). Omdat we in Mrauk u een voor een ziek werden en ik al lange tijd last had van mijn oor was de eerste dag hier vooral een beetje rondzwerven door de stad en voor mij een bezoekje aan de dokter. Het blijkt niet al te ernstig te zijn en het zou na het slikken van de pillen die ik kreeg over moeten gaan. (gelukkig had de dokter gelijk en loop ik ondertussen weer pijn vrij rond…. is altijd even afwachten in deze landen) De dag erna besloten we met de fiets meerdere dingen te bekijken in de stad. Eerst gingen we naar het paleis. Dit gebouw was totaal anders dan wat we tot nu toe hadden gezien in Myanmar. Het voelde meer aan als een chinees gebouw, maar het was zeker de moeite waard om te bekijken. Vervolgens gingen we naar een berg waar we een uitzicht zouden hebben over de gehele stad. Vol goede moed begonnen we de trappen in de hitte te beklimmen. Er leek echter geen eind te komen aan de berg. Elke keer weer dachten we dat we de top hadden bereikt, maar bleken er nog meer trappen te zijn. Toch gaven we niet op en bereikten we na heel veel traptredes eindelijk de top en zagen we het uitzicht. Het uitzicht was mooi, maar of het het waard was om al die trappen ervoor te beklimmen….

Na Mandalay stond Kalaw op de lijst om te bezoeken. Gelukkig lagen deze steden niet zo ver uit elkaar als alle andere plekken. De busrit duurde enkel 6 uur! Kalaw staat bekend om de trekkings die je er kan doen. En dit is dan ook precies wat wij gaan doen! Drie dagen, 60 kilometer, geen training…. Ik zal jullie de volgende keer vertellen hoe ik dit heb beleefd en overleefd….