scooty and me

Na vier dagen op een boot met als douche het zwemmen in het zeewater of de regen, is niets beters dan een lekkere warme uitgebreide douche. Dit was dan ook het eerste wat Jessica, Kate en ik deden. Compleet kapot doken we om 8 uur het bed in. Normaal als je in een hostel slaapt, dan wordt de eerste persoon een keer rond 9 uur wakker, hier was iedereen al om 9 uur de hot op. Door het ritme op de boot waren ook wij vroeg wakker(lees 6 uur), maar we deden lekker rustig aan en besloten rond 11 uur om een scooter te huren. Dit is normaal in Azië zo gepiept, maar alle scooters in de gehele stad waren verhuurd. Uiteindelijk hebben we de rest van de dag niet zoveel gedaan en ook de dag erna kwamen we niet verder dan het strand.

Kate vloog de volgende dag terug naar Bali en ik besloot om met een scooter genaamd Scootie over het eiland rond te reizen. Jessica zou dezelfde tour doen maar ging met het openbaar vervoer van stad naar stad. Met mijn backpack op mijn rug en mijn kleine tas tussen mijn benen ging ik enigszins nerveus op pad. Ik had niet goed geslapen en iedereen waarschuwde me om voorzichtig te zijn. Twee meiden uit het hostel hadden net de dag ervoor een ongeluk gehad omdat de remmen van de scooter er opeens mee ophielden. Maar ik had scootie helemaal gekeurd en getest en hij reed super!

Flores heeft een bergachtig landschap, waardoor er veel S-bochten in de wegen zitten. De eerste dag reed ik super langzaam, maar het was heel leuk om te doen. Alle lokale bevolking lachte en zwaaide naar me, kinderen steken hun handen uit om high five te geven en andere scooters toeteren naar me.

Tussen de bergen liggen de rijstvelden, in een van die rijstvelden had ik mijn lunch waarna ik mijn rit vervolgde. Na 6 uur rijden kwam ik aan bij mijn bestemming…. Ik was kapot, had hoofdpijn en was leeg. Alle spanning kwam eruit. Jessica en ik wilde een traditioneel dorp bezoeken, maar kwamen erachter dat dit veel verder en duurder was dan we dachten. Ook de stad was niet heel veel aan. Dus besloten we om de volgende dag richting Bajawa te gaan.

De tweede dag ging het rijden al een stuk sneller en soepeler. De weg was heel mooi, ik werd omringt door heggen van meterslange bamboe, enorm grote hoge bomen of reeksen van palmbomen. Halverwege maakte ik een stop om even te luieren aan het strand. Rond drie uur kwam ik aan in Bajawa, waar we bij een familie gerund hotel verbleven. Deze stad vonden we allebei een stuk aangenamer! De volgende dag bezochten we drie verschillende traditionele dorpen. De mensen spreken in deze dorpen geen engels en leven nog volgens oude tradities. Ze leven van de verkoop van cashewnoten en geweven ikatsjaals. Je ziet iedereen in het dorp daarom of cashewnoten kraken of weven.

Na Bajawa gingen we richting Moni, omdat dit iets te ver is liet ik scootie staan en vergezelde ik Jessica met het openbaar vervoer. We eindigde in een groene bus met harde muziek waar niet alleen mensen in werden vervoerd, maar ook hun goederen (lees zakken rijst, maïs, levende kippen etc. ) Vlak bij Moni is een vulkaan die we de volgende ochtend met zonsopgang bezochten. We waren nog steeds in het vroeg opstaan/vroeg naar bed gaan ritme… dus hadden geen probleem met het vroege uur. De vulkaan heeft drie meren met verschillende kleuren, die met de tijd van kleur veranderen. Achter de vulkaan kwam de zon op. Met een handjevol toeristen aanschouwde we dit spektakel. Omdat Jessica van hiken houdt en ze me over heeft weten te halen, liepen we terug i.p.v. achterop een scooter. Dit was ruim 13 kilometer naar beneden (naar boven had ik niet gedaan…) Maar drie uurtjes later kwamen we voldaan en hongerig aan. Het is pas 10u, maar het voelt alsof we de hele dag er al op hebben zitten. Na een goed ontbijt gingen we richting de hotsprings die midden tussen de rijstvelden liggen. Op gegeven moment vergezelde een Indonesische familie ons. Voor ons zijn hotsprings een uitje is, iets speciaals, voor de familie is het hun bad. De familie begon zich te wassen en de tanden te poetsen. Ook ik werd ingezeept door een van de kinderen en kwam helemaal schoon uit de hotspring. Op de weg terug naar Moni (weer een half uur lopen) begon de regen met bakken uit de hemel te vallen. Na drie kwartier schuilen besloten we maar in de stromende regen te gaan lopen. We kochten snel twee plastic tasjes bij een klein winkeltje op de weg om onze camera’s te beschermen en daar gingen we. Iedereen die ons tegenkwam begon te lachen, twee bezopen katjes op de straat. Wij vonden het ondertussen al niet erg meer en hadden er zelf ook de grootste lol in.

De dag erna wilde we onze terugreis beginnen richting Bajawa, maar het was eerste paasdag en in Flores is 90% Katholiek. Niemand wist zeker of de bussen wel of niet reden, wij dachten, we gokken het erop….. maar er kwam niet veel voorbij. Gelukkig waren er in ons hotel twee Griekse mannen met een auto en een chauffeur die richting Bajawa reden. En wij mochten mee! Halverwege maakte we een stop omdat de auto oververhit raakte. De koelvloeistof spoot uit een van de buizen. Terplekke werd dit erg “professioneel” tijdelijk opgelost door een fietsband er omheen vast te binden. Maar we reden weer en kwamen uiteindelijk heelhuids aan in Bajawa. De volgende twee dagen zat ik weer op scootie richting Labuah bajo, waar ik de scooter terug moest brengen. Dit ging beduidend verder.

De laatste dagen in Indonesië heb ik op Nusa Lembognan doorgebracht, een klein eilandje naast Bali. De eerste dag heb ik het eiland met de scooter verkend en ik heb nog een dag een snorkeltour gedaan, waar ik weer met mantarays heb gezwommen. De rest van de tijd heb ik vooral lekker op het strand gelegen, mezelf op goed westers eten getrakteerd en gerelaxed! Mijn maand in Indonesië zit er al weer op, dus ik vlieg overmorgen naar Singapore!! Vanuit daar zal ik naar Sri lanka doorreizen.


Groetjes uit het zonnige Azië