Van kleurrijk India naar authentiek Myanmar

Goa, de stad waar één van de negen wereldwonderen staat: de Tasj Mahal genaamd. Op het station kwam ik Claudia tegen en samen gingen we verder op pad. Eenmaal uit het station werden we aangevallen door riksjachauffeurs met belachelijke prijzen. Na flink onderhandelen hadden we een oke prijs te pakken en gingen we eerst naar het Agra fort. Het fort leek op de forts in Rajasthan die ik twee jaar geleden heb gezien, alleen een minder mooie versie. Een kleine tegenvaller… Na te zijn afgezet en een snelle lunch gingen we eindelijk naar de Tasj Mahal. Het gebouw wat uit liefde is gebouwd. En ik kan beamen dat het een ongelooflijk mooi en indrukwekkend gebouw is!

De dag vloog voorbij en voordat we het wisten moesten we terug naar het treinstation om de trein te pakken naar Delhi. We waren al enigszins laat tot ik me realiseerde dat ik mijn mobiel in het restaurant had laten liggen. Ik sprintte terug naar het restaurant en mijn mobiel lag er nog. Gelukkig hadden we een riksjachauffeur die zijn leven voor ons riskeerde door te racen door de stad. Met nog 1 minuut te gaan rende we het station in. Maar geen trein te bekennen….. Totaal oververhit en buitenadem dachten we half in paniek dat we hem hadden gemist.

Maar….. het leven was ons goed gezind en de trein had (niet erg verassend) vertraging. Ik ben nog nooit zo blij geweest dat alles in India altijd minimaal een half uur te laat komt!

Na nog een dag in Delhi vloog ik richting Bangalore. Bangalore is, zoals de meeste weten, de stad waar ik een half jaar heb gewoond. In Bangalore heb ik drie dagen lang met vriendinnen van mijn klas afgesproken, oude restaurants bezocht, mijn school bezocht en nieuwe clubs uitgeprobeerd.

Mijn vijf weken in India zijn voorbij gevlogen! Het was vertrouwd, intens (soms te) en leerzaam. Maar vooral was het heel leuk om mijn oude vrienden te bezoeken!

Ondertussen ben ik al een tijdje in Myanmar en mijn eerste indrukken zijn super positief! De mensen lachen voortdurend, zijn nog verlegen om buitenlanders te benaderen en proberen je op elk mogelijke manier te helpen. Ook geven ze toeristen dezelfde prijzen als locals, waardoor ik in het begin begon met onderhandelen en dit verre van werkte…. Nu weet ik waarom! De straten van Yangon zijn gevuld met vrouwen en mannen in lange doeken die als rok worden geknoopt en gekleurde paraplus die ze beschermen tegen de zon. Op elke straathoek is wel Street food te vinden. Dit bestaat vooral uit noodlessoep, rijstgerechten of gebarbecuede stokjes met de meest rare dingen (lees organen en ander onbekend eten). De koeien en het vele getoeter uit India is uit het straatbeeld verdwenen en heeft plaats gemaakt voor georganiseerd verkeer dat aan de rechterkant van de weg rijdt (ondanks dat het stuur ook aan de rechter kant zit…) Veel toeristen zijn er niet, wat het land een authentiek gevoel geeft.

Een dag na mij arriveerden Inga, Nina en Max. Met hun zal ik samen een maand lang rondreizen in Myanmar. Na Yangon zijn we drie dagen naar het strand plaatsje Nge Sang gegaan. Zodra we Yangon verlieten, reden we in het plattenland. Overal staan bamboehuisjes gebouwd op palen en zie je de kippen rondscharrelen op het erf. Weer een totaal ander gevoel.

Nge Sang was een rustig plaatsje waar niemand de volle dag stroom heeft en wifi niet tot amper te vinden is. Het strand was vrij leeg, op de scooters en squats na, en was superschoon. Op een van de dagen hebben we een rondrit gemaakt met scooters. Tijdens deze rit zijn we met kleine bootjes drie rivieren overgestoken, lagen we op compleet lege stranden en zagen we kleine dorpjes tussen de palmbomen. Zodra we langsreden zwaaiden alle mensen vrolijk naar ons en gingen ze weer verder met waar ze mee bezig waren. We reden over wegen van steen, kleine paadjes en over het strand omdat een pad ontbrak (vrij avontuurlijk maar leuke dag).

Vanavond vertrekken we richting Bagan om daar de vele tempels en pagoda’s te bekijken!

Groetjes uit Myanmar