Van de ene extreme naar de andere

Ik ben ondertussen al ruim 2 weken in India, de tijd vliegt voorbij! Vanaf Delhi ging ik richting Dehradun met de trein. Dit was voor het eerst dat ik in India met de trein reisde, maar ik had me geen veiligere plek kunnen voorstellen. Ik zat naast en monnik en achter mannen uit het leger met grote geweren.

Dehradun is een stadje in het begin van het Himalaya gebergte waar een vriendin van me woont en de leverancier van mijn sjaals zit. Het was heel leuk om te zien waar en door wie mijn sjaals worden gemaakt. Ik verbleef in Dehradun bij de familie van mijn vriendin. Ze woont in een groot huis, waarin op de onderste verdieping haar oom, tante, neefjes, opa en oma wonen. En zij woont op de 1e verdieping met haar familie. Het was voor mij de eerste keer dat ik bij een familie in India te verbleef, dus ook een nieuwe belevenis. Ik werd ongelooflijk hartelijk opgenomen. Der moeder kookte meerdere keren op een dag verschillende maaltijden, zodat ik zoveel soorten noord Indische gerechten uit kon proberen. Het was ook erg leuk om te zien hoe de verschillen in omgang zijn tussen een Nederlands gezin en een gezin uit India. Zo loopt iedereen elkaars slaapkamer binnen (ook als je slaapt). En hebben ze een grootte TV bij de ouders op de slaapkamer, waardoor je met z’n alle op de ouders bed tv kijkt. Ook eten ze zo vaak mogelijk op een dag met z’n alle aan tafel. De eettijdstippen zijn ook anders dan in Nederland. Zo hebben ze lunch om half drie, eten ze rond zes uur een aantal snacks en wordt het avondeten pas rond negen uur/half tien geserveerd. Helaas kreeg ik op de 2e dag last van mijn maag, waardoor de wc en het bed mijn grootste vriend waren en eten mijn grootste vijand. Ik was blij dat ik niet alleen was en gelukkig ging het de volgende dag al een stuk beter.

Na 3 dagen Dehradun maakte ik een kortte trip naar Rishikesh. Dit is DE stad om yoga te leren en beoefenen. Nu ben ik niet echt een yogatype en had ik maar kort de tijd, dus dit heb ik overgeslagen. Het eerste wat mij opviel in deze stad is dat er zoooo veel toeristen zijn. Naast Goa heb ik nog nooit zoveel witte mensen op een plek in India gezien. Zoiezo heb ik het idee dat ik veel meer witte mensen zie tijdens deze reis dan de vorige keer dat ik in India was. Daarnaast was de stad veel rustiger en ook een stuk schoner! De eerste dag in Rishikesh had ik met een vriend van een vriend afgesproken. Hij woont hier en heeft me de stad laten zien en bracht me op zijn motor naar een waterval. Ik moet bekennen, ik voelde me best stoer zo achter op een grote motor (soort harley davidsontype motor) rijdend door de bergen. Aan het eind van de dag gingen we nog naar de aarti. Dit is een gebed aan de heilige rivier de Ganges (die stroomt midden door het stadje). Heel indrukwekkend, maar ook gecompliceerd om te zien. Ik had namelijk geen idee wat ze allemaal zeiden. De volgende dag stond raften op het programma! Samen met twee andere jongens en een gids gingen we 16km raften. Naast leuk, was het ook ongelooflijk mooi om de natuur te zien. Na nog even te chillen in Rishikesh was het alweer tijd om terug te gaan richting Dehradun.

De volgende dag ging ik met mijn vriendin naar Mussoorie, dit is een bergplaatsje op nog geen uur rijden van Dehradun. Wat weer een totaal andere sfeer heeft. Na een paar uur gingen we terug naar Dehradun, want die avond nam ik de bus naar Manali!

Manali is een stadje midden in het Himalaya gebergte. Ik kwam om 10u sochtends aan met mijn bus en ging opzoek naar mijn hostel. Om bij mijn hostel te komen moest ik ongeveer 300m lopen op een stenen “pad” naast een afgrond. Vergezeld en begeleid door vijf honden kwam ik aan bij mijn hostel, ik zag helemaal niemand en was bang dat het een slechte keuze was om hier te slapen. Maar het hostel was super, veel leuke mensen verbleven er en….. het uitzicht was overweldigend. Midden tussen de besneeuwde bergen met een rivier die langs het hostel loopt. Na helemaal ingestald te zijn in mijn kamer ging ik richting old manali om wat te eten. Hier bleek alles dicht te zijn omdat het low season is. Super jammer, want alle gesloten cafés en restaurantjes zagen er heel gezellig uit. Uiteindelijk vond ik een eettentje, waar ik al snel aan de praat raakte met twee meiden en een jongen uit Maleisië. Zij verbleven in hetzelfde hostel en samen hebben we de rest van het stadje verkend. De volgende dag besloten we met scooters richting Salong Valley te gaan. Hier kan je normaal snowboarden, maar omdat de nationale kampioenschappen aan de gang waren kon dit helaas niet. Wel waren alle uitzichten het waard en was het voor mijn nieuwe vrienden voor het eerst dat ze sneeuw zagen. Wat volgens mij ook voor de vele Indiërs gold die er waren. Ze liepen allemaal rond met van die skipakken die we in de jaren 70 hadden. Supergrappig om te zien. Dus al bij al zeer geslaagde dag. De dag erna was een regeldagje en besloot ik om mijn bus richting Dharamsala te boeken aangezien ik niet kon snowboarden, het megakoud is én alles gesloten was in de stad.

De volgende ochtend om 8 uur vertrok mijn bus. Tot nu toe had ik altijd met private busses gereisd, maar nu ging ik met een public bus. Ik dacht dat dit inhield dat de stoelen iets minder luxe waren en er geen verwarming was. Maar het betekend ook dat mensen op de meest random plekken in- en uitstappen. Waardoor de bus om de 5 minuten stopt. Ook was de bus op gegeven moment totaal volgepakt met mensen en reed de buschauffeur als een maniak door alle scherpen bochten in de bergen. Tot mijn grote verbazing had ik geen last van wagenziekte, dit kan ik helaas niet zeggen van al mijn medepassagiers. De een na de ander hing met het hoofd uit de rijdende bus om te kotsen. Ondanks dat de buschauffeur als een maniak reed, kwamen we ruim 3,5 uur later aan dan verwacht. Ik heb al vele busritten gemaakt tijdens mijn reizen, maar deze gaat in mijn top 3 van ergste tot nu toe! Ik was in de bus de enige toerist en voel me toch niet zo op mijn gemak in mijn eentje in India. Het is niet dat er iets is gebeurd, maar ben alsnog constant op mijn hoede. Ondanks dat vermaak ik me prima, maar zou het fijn zijn als ik iemand ontmoet die dezelfde reisplannen heeft.

Zo dat is een heel verhaal. Zal iets consequenter schrijven, zodat de verhalen wat korter zijn en ik iets meer leuke kleine gekheden toe kan voegen die ik er nu buiten heb gelaten.

Groetjes femke