India it is!
Blijf op de hoogte en volg Femke
25 Juli 2014 | India, Bangalore
Na een emotioneel afscheid en een halve ondervraging was het tijd om met het vliegtuig de lucht in te gaan. Ik vloog samen met Michelle, wat het een stuk gezelliger maakte dan helemaal alleen. De vlucht verliep prima en rond 5 uur ‘s ochtends kwamen we aan in Bangalore. Eenmaal naar buiten gelopen zagen we 30 mannen staan met naambordjes, maar na 3 keer heen en weer te zijn gelopen waren we er zeker van dat onze namen er toch echt niet tussen stonden. Na wat gepieker over wat nu te doen, aangezien wij zo dom waren om niet eens een adres van de campus mee te nemen. Hebben we aan een aantal mannetjes gevraagd of zij dit voor ons wilden opzoeken zodat we met de taxi naar NIFT campus konden. Rond een uur of half 7 kwamen we aan bij de campus. De bewaker wist echter van niets, dus moesten we nog even wachten.
Daar zaten we dan, na 22 uur reizen, half slapend op 2 rode plastic stoeltjes met dekentjes om ons heen. We werden flink aangestaard, al denk ik niet vanwege ons haar- en huidskleur maar omdat we er zo belachelijk uitzagen. Na 2 uur wachten vonden we het wel goed en gingen we erachteraan. 10 minuten later stonden we in onze kamer! De kamer ziet er prima uit, 2 bedden, bureaus, mooie grootte kasten en een eigen badkamer! Wel is het bed net zo hard als de vloer, dus ik verlang nu al naar mijn eigen bedje. Voor al mijn fysiovrienden heb ik dus al een goede tip voor een welkomscadeau, namelijk een fijne rug en schoudermassage!
Maar klagen mag ik zeker niet, ik heb namelijk een paar keer gespiekt bij de kamers van de Indische meisjes. Deze slapen op een even grootte kamer, maar dan met z’n 3e. Daarnaast is hun kamer een stuk grauwer en minder mooi dan de onze. Ook wordt elke dag mijn kamer schoongemaakt en wordt zelfs ons afval voor ons weggebracht. Daarnaast hoef ik niet te koken (kan ook niet), want we hebben een plek gevonden waar we voor 40 roepies (ong. €0,50) heerlijk kunnen eten.
We zijn hier goed opgevangen en hebben ondertussen onze schoolroosters gekregen en de hoofden van de verschillende departementen gezien. Maandag zullen de lessen beginnen. Ik heb er heel veel zin in maar denk wel dat het heftig gaat worden.
De afgelopen dagen hebben we vooral de straten rondom de campus verkend en spulletjes voor op de kamer gekocht. Na een goede tip van een man op het vliegtuig zijn wij data gaan checken van de etenswaren in de winkel. Liever had ik deze tip niet gehad, want werkelijk alles is minimaal een maand over datum. We kopen dan nu ook maar gewoon hetgene wat het minst over datum is. Tot nu toe heeft beide van ons geen maagproblemen, dus deze tactiek werkt blijkbaar! Gister zijn we voor het eerst met een riksja naar een shoppingmall gegaan. Hier heb ik m’n eerste aankoop gedaan en denk dat er nog vele zullen volgen met deze prijzen.
Voordat ik naar India ging heb ik al vele verhalen gehoord over dit land, waarvan ik er vele kan bevestigen. Zo wordt er constant getoeterd en is het verkeer een chaos. Afval ligt open en bloot op de weg en is het eten heerlijk maar pittig. De koeien zijn ook werkelijk Holy en lopen overal op straat. De stank vind ik echter tot nu toe wel meevallen. Daarnaast heb ik vele vervelende verhalen gehoord over de bevolking. Ze zouden je aanstaren, aanraken en ik moest vooral voorzichtig zijn. Tot nu toe heb ik hier echter niets van gemerkt, ze zijn allemaal enorm aardig en behulpzaam. Wel worden we aangestaard, maar dit is niet erger dan in andere delen van Azië. Wat ik vooral kan beamen is dat het een land is van uitersten. Naast een net nieuw, modern gebouw staan hutjes gemaakt van afval. Iedereen heeft mobieltjes, maar werkende openbare wifi voor op de mobiel is tot nu toe niet gevonden. Ouders lopen nog met sarongs en traditionele kleding, terwijl de kinderen er gewoon bijlopen als ons in Europa. Ook zijn hier bepaalde dingen nog erg oldschool, zo zijn de vrouwen en mannen hostels gescheiden. Wij slapen in het vrouwenhostel en hebben daarom vrouwelijke bewakers. Eergister kwamen alle Indische studentes aan en de vaders mochten zelfs niet het hostel in om de kamers van hun dochters te zien. Ook moet iedereen om 22:00u in de kamer zitten en kunnen de ouders inkijken hoe vaak hun kind aanwezig is bij de lessen. Je moet een minimum van 75% aanwezigheid hebben om je credits te krijgen. In Enschede was dat wel anders… Als ik soms een te grote kater had of als ik gewoon geen zin of moe was en ik wist dat het niet al te belangrijk was dan bleef ik lekker in bed. Dat zit er hier niet in….
Daarnaast is het land ongelooflijk bureaucratisch. Ik heb ondertussen nog een hele vragenlijst moeten invullen, nieuwe pasfoto’s laten maken en nog een aantal kopieën gemaakt van bepaalde documenten. Hiermee moeten we naar een soort gemeentebureau en als we geluk hebben zijn we na een halve dag in de rij staan geregistreerd in Bangalore. Ook hebben we vandaag een Indisch nummer proberen te krijgen met een abonnement erbij. Ik heb hiervoor 10 handtekeningen moeten zetten en weer allemaal kopieën plus foto’s moeten inleveren. Maar als het goed is heb ik vanaf morgen weer internet op m’n mobiel en ben ik op m’n nieuwe Indische nummer bereikbaar op whatsapp! Dus als je met me wilt whatsappen, moet je op facebook even m’n nummer vragen :).
Wij volgen ondertussen half het introductieprogramma van de eerstejaars. Vandaag stond op het rooster optredens in kleine groepjes. Ook wij waren de pineut en hadden bedacht dat we de macarena zouden doen. Eenmaal in de zaal kwamen we erachter dat de andere studenten dit wat serieuzer namen als ons. Er kwamen dan ook vele mooie traditionele dansen en gezongen liederen langs. Op gegeven moment ging zelfs een van de leraren helemaal los op het podium!
Heel veel liefs uit India!
Daar zaten we dan, na 22 uur reizen, half slapend op 2 rode plastic stoeltjes met dekentjes om ons heen. We werden flink aangestaard, al denk ik niet vanwege ons haar- en huidskleur maar omdat we er zo belachelijk uitzagen. Na 2 uur wachten vonden we het wel goed en gingen we erachteraan. 10 minuten later stonden we in onze kamer! De kamer ziet er prima uit, 2 bedden, bureaus, mooie grootte kasten en een eigen badkamer! Wel is het bed net zo hard als de vloer, dus ik verlang nu al naar mijn eigen bedje. Voor al mijn fysiovrienden heb ik dus al een goede tip voor een welkomscadeau, namelijk een fijne rug en schoudermassage!
Maar klagen mag ik zeker niet, ik heb namelijk een paar keer gespiekt bij de kamers van de Indische meisjes. Deze slapen op een even grootte kamer, maar dan met z’n 3e. Daarnaast is hun kamer een stuk grauwer en minder mooi dan de onze. Ook wordt elke dag mijn kamer schoongemaakt en wordt zelfs ons afval voor ons weggebracht. Daarnaast hoef ik niet te koken (kan ook niet), want we hebben een plek gevonden waar we voor 40 roepies (ong. €0,50) heerlijk kunnen eten.
We zijn hier goed opgevangen en hebben ondertussen onze schoolroosters gekregen en de hoofden van de verschillende departementen gezien. Maandag zullen de lessen beginnen. Ik heb er heel veel zin in maar denk wel dat het heftig gaat worden.
De afgelopen dagen hebben we vooral de straten rondom de campus verkend en spulletjes voor op de kamer gekocht. Na een goede tip van een man op het vliegtuig zijn wij data gaan checken van de etenswaren in de winkel. Liever had ik deze tip niet gehad, want werkelijk alles is minimaal een maand over datum. We kopen dan nu ook maar gewoon hetgene wat het minst over datum is. Tot nu toe heeft beide van ons geen maagproblemen, dus deze tactiek werkt blijkbaar! Gister zijn we voor het eerst met een riksja naar een shoppingmall gegaan. Hier heb ik m’n eerste aankoop gedaan en denk dat er nog vele zullen volgen met deze prijzen.
Voordat ik naar India ging heb ik al vele verhalen gehoord over dit land, waarvan ik er vele kan bevestigen. Zo wordt er constant getoeterd en is het verkeer een chaos. Afval ligt open en bloot op de weg en is het eten heerlijk maar pittig. De koeien zijn ook werkelijk Holy en lopen overal op straat. De stank vind ik echter tot nu toe wel meevallen. Daarnaast heb ik vele vervelende verhalen gehoord over de bevolking. Ze zouden je aanstaren, aanraken en ik moest vooral voorzichtig zijn. Tot nu toe heb ik hier echter niets van gemerkt, ze zijn allemaal enorm aardig en behulpzaam. Wel worden we aangestaard, maar dit is niet erger dan in andere delen van Azië. Wat ik vooral kan beamen is dat het een land is van uitersten. Naast een net nieuw, modern gebouw staan hutjes gemaakt van afval. Iedereen heeft mobieltjes, maar werkende openbare wifi voor op de mobiel is tot nu toe niet gevonden. Ouders lopen nog met sarongs en traditionele kleding, terwijl de kinderen er gewoon bijlopen als ons in Europa. Ook zijn hier bepaalde dingen nog erg oldschool, zo zijn de vrouwen en mannen hostels gescheiden. Wij slapen in het vrouwenhostel en hebben daarom vrouwelijke bewakers. Eergister kwamen alle Indische studentes aan en de vaders mochten zelfs niet het hostel in om de kamers van hun dochters te zien. Ook moet iedereen om 22:00u in de kamer zitten en kunnen de ouders inkijken hoe vaak hun kind aanwezig is bij de lessen. Je moet een minimum van 75% aanwezigheid hebben om je credits te krijgen. In Enschede was dat wel anders… Als ik soms een te grote kater had of als ik gewoon geen zin of moe was en ik wist dat het niet al te belangrijk was dan bleef ik lekker in bed. Dat zit er hier niet in….
Daarnaast is het land ongelooflijk bureaucratisch. Ik heb ondertussen nog een hele vragenlijst moeten invullen, nieuwe pasfoto’s laten maken en nog een aantal kopieën gemaakt van bepaalde documenten. Hiermee moeten we naar een soort gemeentebureau en als we geluk hebben zijn we na een halve dag in de rij staan geregistreerd in Bangalore. Ook hebben we vandaag een Indisch nummer proberen te krijgen met een abonnement erbij. Ik heb hiervoor 10 handtekeningen moeten zetten en weer allemaal kopieën plus foto’s moeten inleveren. Maar als het goed is heb ik vanaf morgen weer internet op m’n mobiel en ben ik op m’n nieuwe Indische nummer bereikbaar op whatsapp! Dus als je met me wilt whatsappen, moet je op facebook even m’n nummer vragen :).
Wij volgen ondertussen half het introductieprogramma van de eerstejaars. Vandaag stond op het rooster optredens in kleine groepjes. Ook wij waren de pineut en hadden bedacht dat we de macarena zouden doen. Eenmaal in de zaal kwamen we erachter dat de andere studenten dit wat serieuzer namen als ons. Er kwamen dan ook vele mooie traditionele dansen en gezongen liederen langs. Op gegeven moment ging zelfs een van de leraren helemaal los op het podium!
Heel veel liefs uit India!
-
25 Juli 2014 - 16:29
Loes:
Hoi Femke, klinkt als bekend. Leuk hoor! En hoe vonden zij de macarena? -
25 Juli 2014 - 16:38
Anke:
Hoi femmie! Leuk om te lezen! Jammer van je bed, nou die schouder/rug massage hou je tegoed ;). Veel plezier xxx -
25 Juli 2014 - 16:58
Merel:
Hoi Fem,
Wat leuk om je verhalem vam India te lezen, vaak heel herkenbaar!!
Volgens mij willen ze gewoom heel graag je foto om te laten zien aan andere indiers ;) X Merel -
25 Juli 2014 - 17:01
Sharona:
Hoi femke,
Wat leuk om ook jou verhaal te lezen! Jullie hebben het prima voor mekaar volgens mij.
Veel plezier en succes maandag.
groetjes,de zus van Michelle -
25 Juli 2014 - 19:40
Marjolein:
Wat leuk om te lezen zeg! Heel veel plezier :-) -
25 Juli 2014 - 22:16
Anke:
Leuk geschreven fem! Succes en veel plezier daar!
-
26 Juli 2014 - 02:25
:
Hee Femke,
Ik zal je voorstel in gedachten houden als je terugkomt.
Heel veel plezier!
Liefs! -
29 Juli 2014 - 12:02
Carlijn Simmelink:
Leuk verhaaltje Fem! Leuke eerste indrukken allemaal.
Veel plezier en geniet ervan!
xx -
02 Augustus 2014 - 12:50
Quirine:
Wow Femke, wat een avonturen alweer. Het klinkt alsof je het naar je zin hebt. Ben nu al aan het wachten op je nieuwe verhaal! Heel veel plezier en ga vooral genieten.
Liefs en veel knuffels x
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
