Stinkende vulkanen en broodjes pindakaas

Na een vlucht met veel turbelentie en mooie uitzichten op de bliksem van bovenaf kwam ik aan in Indonesië. Het eerste wat je ruikt is de zoete lucht van de kretek- sigaretten. Na een half uur in de auto met keiharde metalmuziek, een rokende chauffeur die me doodleuk vertel dat hij al een glaasje arak op heeft( de plaatselijke rijstwijn) kwam ik aan bij het hotel. Hier werd ik letterlijk met open armen ontvangen door Sanne! Na een heerlijk Nederlands bolletje met pindakaas en nog wat uurtjes bij te hebben gepraat was het alweer rond 5 uur, dus vonden we het wel tijd om eens te gaan slapen.
De volgende dag hebben we weer een heerlijk ontbijt van witte bolletjes met pindakaas gehad. Vervolgens gingen we Jakarta verkennen. Na een tijd lopen zagen we opeens allemaal politieauto’s langsrazen en werd het verkeer gestopt. Wij als nieuwsgierige aagjes waren benieuwd wat er aan de hand was. Maar toen er een groep mensen onze kant op kwam gerend en een motormannetje zei dat we moesten omkeren en wegwezen wisten we niet hoe snel we weg moesten komen. Later bleek dat we midden in de demonstraties terecht waren gekomen. De regering wil de benzineprijzen met 30% verhogen, dus ipv 45 cent wordt het wel 60 cent per liter. ‘S avonds zijn we nog wat gaan eten in de toeristenbuurt, er waren echter maar 5 andere toeristen te zien. Wel hebben we heerlijk gegeten en werd er muziek gespeeld door een paar plaatselijke straatmuziekkanten.
De volgende dag gingen we met de trein vroeg op weg richting Bandung! Iedereen was erg positief over deze plaats dus we hadden er zin in! Daar aangekomen zat alles ons tegen; het begon keihard te regenen, we konden geen normaal/goedkoop hostel vinden en er was weer geen andere toerist om wat aan te vragen. Uiteindelijk zijn we van het station naar het eerste beste hotel gerend en hebben daar de volle mep betaald. Maar dan hadden we wel een kamertje met tv en een heerlijke douche! Omdat we het een beetje hadden gehad met deze stad hebben we de volgende dag meteen een tour geboekt. Eerst zijn we richting een vulkaan gegaan, na een flinke klim van wel 15m kwamen we op de top! Het uitzicht was erg mooi, het stonk er alleen naar rotte eieren… Van de vulkaan gingen we naar een thee-fabriek, hier kregen we een rondleiding en mochten we een glaasje thee drinken. Het laatste onderdeel op het programma waren de warmwaterbronnen! Gewapend met bikini gingen we naar binnen, daar troffen we echter alleen maar lokale mensen die met kleren en al het water ingingen. Bovendien zagen we dat er allemaal kleine bloedzuigertjes in het water zaten, dus besloten we om de bronnen over te slaan.
Terug bij een nieuw goedkoper hostel moesten we op weg, weer door de stromende regen, richting het station. Op de heenweg hadden we het in een keer gevonden, maar op de terugweg raakten we toch verdwaald. Toen het echt met bakken uit de lucht begon te vallen besloten we om even bij Dunkings Donuts te schuilen. We werden al de hele dag nageroepen en aangestaard, maar hier was het het toppunt. Van de andere kant van het raam stonden ze ons aan te staren, foto’s te maken en gebaren naar ons te maken. Toen de regen was gestopt en wij terug naar ons hostel gingen lopen, was er zelfs een creep bij die ons de hele weg volgde…. Deze stad heeft ons niet veel geluk gebracht, dus we waren blij dat we de volgende dag alweer naar Yogjakarta gingen!
We zaten deze keer in de 2e klasse, dus bij elke stop kwamen er mannetjes en vrouwtjes binnen die eten en drinken probeerde te verkopen. Was erg leuk om te zien, want ze schreeuwen er ook bij, waardoor het lijkt alsof ze aan het zingen zijn. Na een lange rit door de bergen, rijstvelden en over grote bruggen waren we eindelijk bij Yogjakarta. Echter een kwartier voordat we aankwamen gebeurde de attack of the stone! Een steen is waarschijnlijk opgesprongen en heeft het voor elkaar gekregen om door een raampje van ongeveer 10 cm heen te vliegen. De steen vloog met een rotvaart naar binnen en miste Sanne’s hoofd op een haar na, wel heeft ze een grote blauwe plek op der been eraan over gehouden.
Yogjakarta was een hele leuke, gezellige stad, met leuke restaurantjes en iets meer toeristen. Wat er weer voor zorgde dat we wat minder werden aangestaard, wel werden we nog 15x per dag gevraagd om op de foto te gaan met mensen. We staan ondertussen meer op foto’s van andere mensen dan op foto’s van onszelf... Ook was er een gezellig marktje waar weer wat straatmuziekkanten speelden. Iedereen ging prompt dansen en zo ontstond een groot feest op straat. De volgende dag hebben we maar eens een lekkere relax dag gehouden. Ik heb m’n eerste pakketje met spullen naar huis gestuurd, want m’n tas werd toch wel wat vol. Dit hield weer in dat we konden shoppen, dus hebben we per persoon 2 paar slippers, een sarong en 2 soorten wajongpoppen gekocht. Ook hebben we onze eerste Indonesische biertjes gedronken met op de achtergrond wat reggeamuziek! Al snel kwam de plaatselijke Bob Marly bij ons zitten, die een oogje op Sanne had. Nadat we weer helemaal tot rust waren gekomen gingen we de dag erna naar het paleis van de Sultan. Een erg mooi gebouw met hier en daar wat Nederlandse invloeden. Ook werd er nog een Javaanse dansvoorstelling gehouden! Na dit alles kwamen we op de weg terug een groep fietsers tegen die op erg hoge en rare fietsen reden. Ze vroegen me of ik het wilde uitproberen, dit liet ik me natuurlijk niet 2x vragen. Dus ging ik met m’n lange jurk op een van de fietsen! Opzich was het te doen, alleen afstappen en opstappen was een beetje lastig.
De laatste dag in Yogjakarta was het plan om de zonsopkomst te bekijken bij de Borrobudur(de grootste boeddhistisched tempel). De zonsopkomst stelde jammer genoeg niet al teveel voor, maar de Borrobudur was erg mooi en indrukwekkend! Na de Borrobudur gingen we meteen door naar de Pramabatang, de grootste hindoeïstische tempel! Heel anders maar ook weer erg indrukwekkend.

Na een hele dag rijden kwamen we rond half 10 ’s avonds aan in Bromo! Het was hier super koud, maar we zaten dan ook op 2000 m hoogte! Nadat de zonsopkomst bij de Borrobudur was mislukt, gingen we deze keer een poging wagen om de zonsopkomst bij de Bromo te bekijken. Om 3:30u ging ons wekkertje! Na een kort ritje met een jeep moesten we de laatste km stijl de berg op toch echt zelf beklimmen. Sanne durfde het aan om op een van de paardjes te stappen, maar mij niet gezien… Na een aardige klim kwamen we aan bij het uitkijkpunt! We keken uit over drie kraters met daarachter de zon die opkomt. Een adembenemend gezicht! Na hiervan te hebben genoten, gingen we naar de volgende klim; de vulkaan zelf! Eerst liepen we door een soort van zwarte woestijn zonder enig leven. Eenmaal op de vulkaan was er weer een totaal ander uitzicht, ook erg mooi! Uit de vulkaan kwamen nog enkele wolken, maar lava heb ik niet kunnen vinden…
Na 9 dagen Java gaan we nu richting Bali! Java was al met al een mooi eiland, wel wat moelijker te bereizen en er zijn ook een stuk minder toeristen. Wat ook erg leuk was dat er in Java veel van de lokals Nederlands konden praten. Veel van de mensen die we spraken had wel een opa of oma in Den Haag of Maliveld wonen. Sommige kenden zelfs de oer-Hollandse kroketten en frikadellen! Even roddelen over de lokals zat er voor ons dus niet in, maar het leverde wel veel verbaasde gezichten van ons op wanneer er iemand uit het niets Nederlands tegen ons begon te praten!